کوروش کبیر: من برای متنفر بودن از کسانیکه از من متنفرن وقتی ندارم زیرا من گرفتار دوس داشتن کسانی هستم که مرا دوس دارن
دریا آن نیس که پر از گوهر باشد دریا وجود توست که پراز معرفت است
در آغوش خدا گریه کردم تا نوازشم کند پرسید فرزندم پس عشقی که به تو دادم کجاست؟ اشکهایم را پاک کردم گفتم: در آغوش کس دیگری جا مانده
گلی که محبوب خدا باشد بدون باران هم رشد می کند تقدیم به بهترین گل روزگار
نظرات شما عزیزان: